Opowiadania- SamolotEM- cz.3

Za Mariką szedł Harsh- to kłócący się z Vigo, to pytający się blondynki czy dobrze idą. Ta w odpowiedzi tylko głośno się śmiała. Za chłopakami szła Maya i Elias trzymający koszyk z jedzeniem. Dziewczyna co jakiś czas podbiegała do przodu, próbując podstawić Vigo nogę, ale niestety jej się nie udawało.
- Mayu, chodź tu do mnie!- zawołała drobniutka postać.
Chwilę później przyjaciółki szły już koło siebie.
- Zgubiliśmy się chyba- szepnęła Marika.
- Jak? Ty się nie umiesz gubić!- oburzyło się dziewczę z długim warkoczem.
- A jednak umiem!
- Hm... To po prostu udawajmy, że idziemy dobrze. Wystarczy iść na północ, a dojdziemy do tej wierzby nad urwiskiem.
Marika pokiwała głową, machnęła na Mayę, że ma iść do tyłu i spokojnie szła dalej. Powód, dla którego chłopcy nie mogli dowiedzieć się o problemach był wręcz groteskowy- Marika jakieś tezy lata temu pokłóciła się z Harsh'em gdy zgubili się pośród śnieżycy. Od tej pory to ona wyszukiwała szlaki i była w tym niemal nieomylna. Niemal...
Maya podeszła do Harsh'a. Damska solidarność damską solidarnością, a obłęd obłędem.
Zagarnęła go na koniec pochodu.
- Powiedz jej w końcu, że umie przewodzić nami lepiej niż ty- powiedziała teatralnym szeptem.
- Po co?
- Bo do końca życia będziemy chodzić w to samo miejsce- zaśmiała się Maya.
- Miałem więc rację- odparł spokojnie chłopak.
- Harsh!
- Maya!
- Siebie warci- pokiwała głową z niedowierzaniem.
- Przecież my się lubimy- powiedział zgodnie z prawdą przyjaciel.
- Wiem- mrugnęła do niego i podeszła do Eliasa.
- Gdzie idziemy?- zapytał.
- Nie wiem- skłamała. Damska solidarność jednak górą.
- Czyli zobaczymy?
- Czyli zobaczymy. Zimno mi- przyznała.
- Jest już jakaś dziesiąta...
- Właśnie dlatego nie lubię jesieni, zimy. Te temperatury są okropne!
- Chodź marudo!- Elias objął dziewczynę w talii, a ta wtuliła się w jego ciepłe ciało. Tak doszli aż do źródełka pod wierzbą.

Jak opowiadanie? Czy wśród moich czytelniczek są też zgorzałe fanki Eliasa? ;)