Opowiadania- Dziewczyna w trampkach- cz.1

- Elżbieta Strzechowska!
Niska dziewczyna wykonała niezgrabny obrót wokół siebie.
- Wyprostuj kołnierzyk. Wstąp.
Wróciła do rzędu
- Maria Umer
Bardzo zdolna lecz umiarkowanie ładna uczennica z burzą prostych blond włosów wystąpiła z szeregu, obróciła się wokół własnej osi leciutko się chwiejąc.
- Zwiąż włosy. Nie mogą ci tak latać wokół twarzy.
- Ale pani profesor...
- Róża Wileńska- zignorowałam prośby wcześniej wyczytanej uczennicy. Rozwiane włosy nie były akceptowalne na moich lekcjach. Szczególnie jeśli mamy koncert.
Róża wyszła z rzędu. Miała na sobie granatową spódniczkę i marynarkę w tym samym odcieniu. Widziałam też jej świeżo wyprasowaną białą bluzkę. Spojrzałam na nogi. Zamiast eleganckich balerinek włożyła granatowe trampki. Te same, w których widuję ją na rowerze. W kinie. Na deskorolce. Grającą w piłkę z kolegami brata. Jakiś czas temu obiecałam sobie jednak, że nie będę z tym walczyć. Przede wszystkim dlatego, że wyglądała bardzo ładnie. Elegancki ubiór, warkocz i te trampeczki.
- Dobrze. Zapraszam na salę. Tak jak ćwiczyłyśmy- uśmiechnęłam się do moich podopiecznych i wskazałam im ręką wejście na scenę. Najpierw wchodziły flecistki. Potem szły skrzypaczki i Asia z wiolonczelą. Uczennic było dużo, następne wbiegały chaotycznie. Ostatnie wkraczały harfistki, pianistki i uczennice grające na trójkątach. Rozsiadły się lub stanęły w wyznaczonych miejscach. Szum z widowni ucichł. Światła zgasły. Oczy wszystkich wpatrzone były w scenę. Pierwsza melodia należała do łatwych. Każda z dziewczyn coś zagrała, każda czuła się doceniona i ważna nawet przez ten jeden moment. Nie lubiłam tego typu utworów lecz zawsze trzymałam kciuki, żeby wszystko dobrze poszło zgodnie z planem. Koniec. Brawa. Rumieńce. Przewróciłam oczami i spojrzałam przez ramię na Różę. Siedziała na stole, wymachując nogami i słuchając muzyki z zamkniętymi oczyma. Ona to naprawdę lubiła. Kolejny utwór. Drugi. Trzeci.
- Róż... Nie zauważyłam cię. Możesz już wchodzić.
Zdawała się mnie nie słyszeć. Była bardzo skupiona. To dobrze. Przeszła przez ciemny korytarzyk za sceną. Wyprostowana. Wodziła palcem po ścianie. Zniknęła mi z pola widzenia. Czyli zaraz zacznie śpiewać.

Jak Wam się podoba? Jak zaśpiewa Róża? Czy wszystko się uda? Tego dowiecie się w następnej części. Komentujcie! :)